«جعفر عباسی»، دكترای زبان و ادبیات فارسی و شاعر اهل بیرجند خراسان جنوبی است. «سرانجام» نام مجموعه شعر او است، كه دغدغه آیینی‌سرایی در اشعارش مشهود است. او شعر «كتاب چراغ» را كه به گفته خودش متاثر از كتاب «الغدیر» و درباره این كتاب است، در دیدار و محضر مقام معظم رهبری خواند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ضمن تمجید از شعر ایشان، نكاتی را درباره كتاب «الغدیر» بیان كردند و فرمودند: درباره «الغدیر» كمتر در عالم شعر حرف زده شده است؛ درحالیكه پایه كتاب «الغدیر» ادبیات است؛ آنچنان كه نام آن «الغدیر فی الكتاب
نشست یك دو سه خطی مرا نصیحت كرد
مرا چو دوست به راه درست دعوت كرد
خطوط چهره او گرد درد داشت ولی
به خاطر دل سختم چه نرم ،صحبت كرد
«سیاه كرده شب شبهه روزگار تو را »
زبان گشود و ز رسم زمان شكایت كرد
زبان گشود، زبانی چو اشك دیده ، روان
غم حقیقت یك رود را روایت كرد
بیان روشن و فریاد محكمش آن شب
برایم از افق دید او حكایت كرد
::
هم او كه پنجره ی آفتاب را وا كرد
كه نور در دل تاریك من اقامت كرد
همان امیر مدارا همان امیر مرام
همان امیر كه بر نفس خود حكومت كرد
كه می شناخت امیری كه از امارت خود
فقط به وصله پیراهنی قناعت كرد
لباس خوف و خطر را جز او كه می پوشید
شبی كه از شب آن شهر، ماه هجرت كرد
میان معركه ،ایمان تیز شمشیرش
دمی، مجسمه ی كفر را دو قسمت كرد
چقدر زیستنی ساده را ستایش كرد
چقدر حیله و ترفند را مذمت كرد
نگاه كرد به دنیا به دیده ی موری
كه لانه ساختن او را دچار زحمت كرد
زمین چگونه نبالد به خود زمانی كه
شكوه دست خدا در زمین زراعت كرد
و كاش...من بودم جای دسته ی بیلی
كه پینه پینه ی آن دست را زیارت كرد
ستاره بارترین صبح خلقت دنیا
چه شد كه با شب تنهای چاه خلوت كرد
مداد باطل تاریخ هم پشیمان است
از این كه در حق این طایفه خیانت كرد
از این كه پنجه ی آتش به نور سیلی زد
از این كه چوبه ی در نیز هتك حرمت كرد
بنای آخرتش را ولی خراب نكرد
علی كه پشت به دنیای مست قدرت كرد
نبرد دست به شمشیر اختلاف ، علی
كه خون تازه ی اسلام را ضمانت كرد
كه دیده است كه با ضرب و زور سازش كرد
كه گفته است كه با دست كفر بیعت كرد ؟
در آن تلاطم طوفان فتنه و تردید
ستون صبر، چنان كوه استقامت كرد
كجاست منبر نفرین و مذهب نفرت
و آن كه بین نمازش به عشق لعنت كرد
كجاست تا كه ببیند مرام می ماند
مرا مرام علی شیعه محبت كرد
::
كتاب زندگی اش را ورق ورق خواندم
خیال خسته ی من را چقدر راحت كرد
شبیه شك شده بودم كلاف سر درگم
شبی چراغ كتابی مرا هدایت كرد.
