دكتر محمدرضا خالصی، استاد زبان و ادبیات فارسی، در برنامه «ققنوس» بمناسبت «روز حافظ» و رویداد ملی «ایران جان فارس ایران» با اشاره به این شعر حافظ
«درخت دوستی بنشان كه كام دل به بار آید
درخت دشمنی بركن كه رنج بیشمار آید» گفت:
پیام و حرف اصلی حافظ برای انسان امروز صلح و دوستی است.
او افزود: بر اساس نظریه برخی اندیشمندان همچون «یونگ» جامعه جهانی همچون مردابی است، كه دستوپازدن در آن یأس و نامیدی بیشتر درپی دارد و این مسئله به مرور یك انزوای اجتماعی را به انسان امروز تحمیل میكند، ازاینرو بر اساس تعالیم و اندیشههای «حافظ» و بزرگانی چون او، برای رهایی از این مرداب و تهدیداتش، باید به سمت «دوستی» و «كنارهم بودن و از هم یاری گرفتن» سیر كنیم؛ آنچنان كه در گذشته «دوستی» یك فضیلت محسوب میشد و اساس زندگی ما بود؛ چون دوستی، رضایت و كمال و غایت مطلوب برای انسان ایجاد میكند.
خالصی «دوستی» را بهترین هدیه طبیعت به انسان دانست و گفت: «حافظ» این مسئله را در جای جای اشعارش بیان میكند و اصلا «دوستی» از معیارهای اساسی او برای جامعه مطلوبش است.
او توضیح داد: انسان در جامعه امروز دچار منفعتی است كه اساس زیست او شدهاست و از آنجا كه هیچ منفعتی و ارتباطی مدام و مطلق نیست و دوستیاش مشروط است؛ لذا باز انسان امروز، نیازمند یك «دوست و همراه بلاشرط» است؛ ازاینروست كه «حافظ» و دیگر بزرگان ادب و اندیشه، ما را به «دوستیهای بلاشرط» و «دوستیهایی كه براساس وجود انسانی ما شكل گرفتهاند» ارجاع میدهند؛ این فضا موجب میشود كه ما جامعهای «نزدیكتر به هم» و با «تعاون بیشتر» داشته باشیم و به سمت «كنارهم بودنهای مداوم» و «تعاونها» و «پشتوانهبودنهای مداوم» برویم.