اكبر كتابدار، استاد زبان و ادبیات فارسی، در برنامه «كتاب فرهنگ» با موضوع «ظرافت‌ها و شیرینی‌های سعدی در گلستان» گفت: گرچه «سعدی» طنزپرداز نیست، اما همه آثارش بویژه «گلستان» مایه ها و لایه‌های طنز دارد.
او افزود: گرچه «سعدی» در قرن7 می‌زیسته و گلستان را 800 سال پیش نوشته‌است اما زبان او همچنان زبان امروز ماست.
كتابدار با اشاره به حمله مغولان به ایران در زمان «سعدی» افزود: سعدی با توجه به شرایط زمان خود و تاخت و تاز مغولان در ایران و مردمی كه یا آسیب دیده بودند یا ادر وحشت و ترس آسیب و ستم مغولان بودند، مطالب حكمی و آموزنده‌اش را با درونمایه طنز بگونه‌ای بیان می‌كند، كه برای همه قابل درك و فهم باشد و این‌ها در روحیه مردم و جامعه تاثیر بسیار داشته‌است و این زبان زیبا، دلپذیر و همراه شوخی های لطیف حتی امروز هم برای ما آموزنده و دلنشین است؛ او در شرایطی كه مغول در میهن می‌تاخت و خون می‌ریخت، در «گلستان» با زبان شیرین و از عشق سخن می‌گوید و از شور و عشق جوانی و محبت و مدارا می‌گوید تا آرامشی برای مردم باشد.
او افزود: «سعدی» حتی در غزلیاتش طنازی و شوخی با معشوق را دارد؛ بطور مثال
«نه خلاف عهد كردم كه حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی»
یا در جای دیگر درخصوص نامهربانی و سست عهدی معشوق میسراید؛
«دلت سخت است و پیمان اندكی سست
دگر در هر چه گویم در كمالی!»
یا در وصف آدم‌های خسیس چنین میسراید؛
«گر به جای نامش اندر سفره بودی آفتاب
تا قیامت روز روشن كس ندیدی در جهان»
و یا آنجا كه میسراید؛
«گفتی به رنگ من گلی، هرگز نبیند بلبلی
آری نكو گفتی ولی، ما نیز هم بد نیستیم»
