در برنامه « بازتاب» امروز؛ ضمن روشن ساختن شمول حكمرانی مطلوب از نگاه حضرت علی (ع) از منظر نهج البلاغه ، نشان می­دهیم كه ایشان این شاخص ­ها را در عمل پیاده كرده ­اند و با دادن صبغه ­ای الهی به آنها، بر جنبه معنوی حكمرانی خوب تاكید ورزیده ­اند.
در نهج البلاغه از حاكم جامعه اسلامی با عنوان مَلك یا سلطان – كه معنای تملك و سلطه­ گری را در خود دارد - یاد نشده، بلكه در آن با كلماتی مانند "امام" (پیشوا و رهبر) و "والی" روبرو هستیم. رهبر و امام كسی است كه جامعه و امتی را به دنبال خود می­ كشد و خود پیش­ قراول و طلایه ­دار حركت است. والی و ولایت متضمن معنای پیوستگی است. والی امت و رعیت، كسی است كه امور مردم را بر عهده دارد و با آنها پیوسته است.
مفهوم حكومت و حكمرانی در اندیشه سیاسی امام علی (ع)، هیچ­گاه مقارن با تسلط و خودكامگی نیست بلكه این مفهوم، معنای مدیریت، امانت ­داری، خدمت­ گزاری و مهرورزی، هدایت و پاسداری از حقوق و آزادی ­های مردم را در خود دارد.

در این برنامه كارشناسان، سید رضا حسینی؛ كارشناس مسائل سیاسی و مذهبی و دكتر ابوالفضل زهره وند؛ دیپلمات و تحلیلگر حوزه دیپلماسی منطقه و خاورمیانه درباره این موصوع گفت و گو می كنند.

« بازتاب» را به گویندگی ناصر صالحی ساعت 18:30 به مدت 30 دقیقه از رادیو فرهنگ روی موج 106مگاهرتز و 585كیلوهرتز بشنوید.